Rasa ta od stuleci zamieszkuje Norwegię. Pochodzenie jej nie jest dokładnie znane. Wiadomo tylko, że wykształciła się ona na drodze selekcji naturalnej w ciężkich warunkach północnych chłodów. Zainteresowanie hodowców wzbudził on w latach 30. Zauważono jego wielkie podobieństwo do Maine Coona, wywodzącego się z farm północnoamerykańskiej Nowej Anglii.
Cechy fizyczne:
Rasa powstała w wyniku spontanicznej mutacji, która doprowadziła do zaniku kręgów tworzących ogon. Same jej początki są niepewne, choć wiadomo, że łączą się z wyspą Man, leżącą na Morzu Irlandzkim. To od nich pochodzi oczywiście nazwa rasy.
Istnieją dwie odmiany kotów mańskich: długo - i krótkowłose. W roku 1901 powstał pierwszy Klub Manxa.
Cechy fizyczne:
Jest to jeden z największych kotów domowych. Jego przodków najprawdopodobniej przywieźli do Ameryki pierwsi osadnicy. Wraz z nimi przystosował się do znoszenia ciężkich zim w Nowej Anglii, gdzie rasa istnieje od ponad 100 lat.
Cechy fizyczne:
Pomimo egzotycznej nazwy, rasa ta wcale nie wywodzi się z Kuby. Jej początki sięgają 1952 roku, gdy w Anglii udało się wyhodować kota typu syjamskiego z gęstym futrem koloru czekoladowego. Kolor określono jako hawański, choć rasę zarejestrowano w Anglii pod nazwą "Kot orientalny kasztanowo - brązowy".
Cechy fizyczne:
Kot europejski krótkowłosy (zwany niekiedy również kotem
celtyckim) to stosunkowo młoda rasa kota domowego pochodząca bezpośrednio od szeroko rozpowszechnionej
populacji kotów (zwanych powszechnie dachowcami) występujących wokół siedzib ludzkich na terenie
północnej Europy. Dlatego, określenie "kot europejski" jest często
mylnie stosowane wobec każdego kota domowego bez rodowodu, czyli
"dachowca".
W 1950 roku na pewnej farmie w Kornwalii urodził się kot z krótką, kędzierzawą sierścią, całkowicie pozbawioną włosów przednich. Właściciel nadał mu imię Kallibunker. Po jakomć czasie nawiązał kontakt ze znanym hodowcą kotów, którego fascynowała genetyka. Zastosowany program hodowlany potwierdził, że niezwykła okrywa włosowa była rezultatem mutacji genetycznej. W 1957 r. potomków Kallibunkera wysłano do Stanów Zjednoczonych, gdzie zapoczątkowały nową rasę.
Cechy fizyczne:
Koty burmskie przywieziono do Europy ze Stanów Zjednoczonych po II wojnie światowej. W 1952 roku brązowa odmiana "burmy" została oficjalnie uzana przez brytyjskich miłośników kotów. Jednak Europejczykom zdecydowanie bardziej odpowiadał typ orientalny i większa rozmaitość barw. Kolejna modyfikacja rasy nastąpiła w 1996 roku, kiedy Międzynarodowa Federacja Felinologiczna wprowadziła poprawkę do wzorca, dopuszczając zielone oczy.
Cechy fizyczne:
